2 januari 2012

Oud en Nieuw begon met een Peer die de trap af viel. Wat een brokkenpiloot is het toch! Zijn wond bloedde een beetje maar verder leek er niets aan de hand te zijn. Ik zag ons al bij de spoedarts zitten op oudejaarsavond want dat is de ‘rode draad’ met Peer in ons leven geworden.

Omdat er al vuurwerk afgestoken was en Peer er niet op reageerde leek het ons een goed plan om Peer thuis te laten. De knallen hoorde hij niet en met gordijnen dicht en licht aan zal hij ook niet schrikken van lichtflitsen.

Bij thuiskomst lag meneer dan ook heerlijk te slapen. Dit is dan toch wel weer een voordeel van een dove hond.

Voor horende honden is het van belang dat je bij ze bent. Angst negeren. De hond zichzelf te laten verstoppen is het voeden van de angst.

Kalmeringsmiddelen toepassen ben ik geen voorstander van. Er wordt gezegd dat ze mentaal net zo in paniek zijn als ‘normaal’ alleen hun lichaam niet meer goed functioneert. Dat is pas naar voor een hond.

Het allerbelangrijkste is om zelf rustig te blijven en het vooral niet zielig te vinden. Dit zou de hond voelen en zo wordt de angst gevoed.

Overigens raad ik iedereen aan om voor oktober al te beginnen met de hond klaar te maken voor Oud en Nieuw. Zo kan iedereen gezond en zonder stress het nieuwe jaar in.

1 januari waren we brak, en Peer deed heerlijk mee. Maar 2 keer schoot hij in zijn ondeugende bui om dan met een grote sprong in een keer op mijn brakke hoofd te springen.

Het wandelen met M (ik was niet mee) was rampzalig te noemen omdat Peer steeds ging liggen wachten totdat de mensen of honden die hij in de verte zag, dichterbij kwamen. En liggen uit protest houdt in dat je hem wel mee kan trekken maar dat dit een hele vieze Peer oplevert omdat meneer zich alleen op zijn rug mee laat trekken.

Nu 2 januari begint de routine weer. Wekker vroeger gezet omdat meneer wel in zijn badje moet en dit alleen met 2 personen kan.

Een houdt hem vast en de ander zorgt dat zijn poot het badje in gaat. Vandaag dus al een dagplanning m.b.t. het verzorgen van Peer. De komende maand zal dit nog wel volgehouden moeten worden.

Verdorie….. Peer wilde op de vensterbank springen maar heeft daarbij zijn poot opengehaald. Nu kon ik wel goed zien dat het dunne bescherm vliesje wat zich had bevestigd op de wond volledig afgeschraapt is. Om verdere verwondingen te voorkomen, hij was net zo goed op weg, …….nu Peer maar even in de gang geparkeerd zodat hij zichzelf niet kan stukmaken.

Verdo*&^*^&(*^%*&^ nu is hij zijn kap aan het slopen. Hoe het kan weet ik ook niet maar met schaar en gaffertape in de aanslag  zo goed mogelijk proberen de kap PeerProof te maken. Moeilijk want doordat ik zijn halsband om wilde draaien (zwaarste punt beneden) moet zijn kap af en omdat hij net geproefd had van zijn lekkere plastic kapje ging hij nog even door met eten. Maar beter zijn kap dan zijn poot dus met een hand zijn poot beschermend proberen bij de koekjes te komen zodat hij zijn kop graag door de kap heen zou steken.

Gelukt! Helaas zit ik, de oven en de keukenkastjes wel helemaal onder het bloed van Peer’s poot omdat het nog steeds openligt en meneer als een krokodil heen en weer aan het draaien was voor een laatste hapje kap.

Een paar minuten later kwam ik er met behulp van Peer achter dat ik de koekjes niet terug hoog op de kast had gezet…….

Wandelen is moeilijk omdat hij steeds gaat liggen als hij een andere kant op wil dan ik. Meetrekken heeft geen zin. Af en toe spanning op de riem wil nog wel eens helpen (spanning los zodra hij in de goede richting beweegt) maar geduld is het beste voor mij en voor Peer.