Thuis gunt hij mij geen blik meer. Dit omdat hij weet dat M hem eten geeft en is dus duidelijk aan het vragen aan hem om een beetje op te schieten zodat hij kan eten. Heel snel zitten, aankijken als het eten klaarstaat voor hem en wachten op het gebaar dat hij mag gaan eten.
Zou dit het resultaat zijn van gister avond tijdens het ophangen van de kerstversiering?
Net in het bos kwamen we een mevrouw tegen met angst en handschoenen…… Ik was er gelukkig snel bij maar ik kan me voorstellen dat zo’n modderige spring in ’t veld geen goede indruk maakt op zo iemand.
Vervelend is dat ik me dan zo druk kan maken. Ik loop verdorie in een losloop gebied en nog wordt ik op mijn vingers getikt dat ik ‘m vast moet houden. Hij hapte niet eens, de schat.
Wel op tijd zag ik de mevrouw met haar 18 jaar oude Spaniel. Peer snel aan de lijn want het broze beestje kan nog maar net op zijn pootjes staan. Een ontmoeting met een los lopende Peer zou hem geen goed doen.
Voor het eerst ook een fijn gesprek gehad met deze dame. Eerder begon ze altijd meteen Koffie bij haar bejaarde hond weg te houden terwijl Koffie de perfecte maat voor deze hondenopa zou zijn geweest. Begrijpen doe ik het wel. Koffie zat onder de littekens van vechtpartijen en de eerste indruk die mensen van hem hadden was vaak negatief. Gelukkig veranderde dat bij iedereen die hem beter leerde kennen. Sterker nog, er zijn zoveel mensen ontzettend verdrietig geweest door zijn dood, dat ik me meer en meer besef hoe bijzonder hij was.
Nog even lekker een kopje koffie voor mezelf ingeschonken. Terug komend in de woonkamer ligt alle kerstversiering in Peer zijn mand. Zelf kijkt hij heel verbaasd naar de verlichting van kerstlampjes die spontaan zijn mand zijn ingevlogen…..
Zucht…….
Tijdens zijn avondwandeling ben ik in het hoge gras niet het lijdend voorwerp van Peer geworden. YEAHHHH wat een vooruitgang en wat ben ik hier blij mee.
Dit betekent dat binnenkort ook andere mensen zonder schade met hem kunnen wandelen.
Even verderop staat het riet 3 meter hoog. Ondanks mijn eerder pogingen om hem op onderzoek uit te laten gaan, bleef hij eerder bij mij in de buurt. Nu was ik hem kwijt. Als straf wilde ik hem een lichtelijk soort paniek geven door verder te lopen met het idee dat hij me beter in de gaten gaat houden maar zelfs op de terugweg zat peer nog tussen het riet. Omdat zijn lampje nogal fel scheen, kon ik hem gemakkelijk vinden. Als een pointer verstijfd kijken naar …….. het niets..
Zou hij iets ruiken wat hem herinnert aan iets? Wel snipte hij er gemakkelijker uit na hem aangetikt te hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten