Toch heb ik het idee dat hij iets hoort. Als ik in de hal in mijn handen klap, of nies als hij op schoot zit, bewegen zijn oren wel. Ook al heeft hij geen idee waar het geluid vandaan komt, is hij wel alert naar alle kanten.
Heerlijk door blubber gewandeld. Iedereen die we tegen kwamen in het wandel gebied was gelukkig niet bang voor hem wat inhield dat Peer ging liggen “loeren” naar iedereen die voorbij liep. Best spannend voor mensen omdat ik snap dat het uit onzekerheid voortkomt, ze lopen immers recht op hem af, maar een vreemde kan denken dat hij wacht totdat ze dichtbij zijn om ze dan aan te vallen.
Gelukkig stond er aan het einde van het pad een trimmer armoefeningen te doen in een rood jasje. Om Peer voor te zijn, hij denkt immers dat het gebaar ‘komen’ voor hem bedoeld is in plaats van gymnastiek oefening voor de dame in rood, deed ik Peer snel aan de lijn. Gelukkig maar want deze dame was zonder dat ze het wist een rode lap op een bull en daarbij ook nog eens bang voor honden.
Thuisgekomen kreeg Peer een verstijfer OP de vensterbank achter het gordijn. Omdat ik bijna zeker wist dat deze versijfingen met aarde dan wel ratten of muizen te maken hebben, werd ik nu op het verkeerde been gezet. Zou hij toch ook iets raars in zijn hersenen hebben? Gelukkig kon ik hem snel uit de ban van de vloek van het gordijn halen om daarna weer te doen alsof er niets aan de hand is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten