Door werkomstandigheden was ik later dan half 12 klaar voor Peer zijn wandeling. Eigenlijk wel goed om hem langzaam te laten wennen om tussen de middag pas te gaan wandelen. Zo kunnen wij ook weer een normaal leven opbouwen zonder dat alles om hem draait.
Doordat hij in de gang (zijn eigen plek) is gebleven, heeft hij niets beplast of bepoept. Dat is een welkome verrassing!
Het thema van vandaag is hout. Peer is helemaal van de stokken geworden. Elke (te)grote tak moet worden meegenomen en daardoor duurt de wandeling bijna net zo lang als dat ik met Koffie liep.
Jammer alleen dat ook deze takken deels worden opgegeten door Peer.
Bijna terug bij de auto kwamen we een Finse dameshond tegen die niet reageerde op Peer zijn herhaalde uitnodigingen om met hem te spelen. Maar omdat er ook niet werd gegromd of geblaft, bleef Peer stiekem een beetje onzeker op gepaste afstand.
Gelukkig had deze dame (Tika genaamd) snel genoeg van Peer toen we ons gingen verplaatsen richting parkeerplaats en werd geïrriteerd.
Het teken voor Peer om een stapje verder te gaan.
Het teken voor mij om hem maar aan de riem te doen. Peer loopt namelijk nog steeds niet met me mee als er andere honden in het spel zijn.
Bij de auto gekomen snapte Peer er niets van dat zijn nieuwe roedelleden in een andere auto stapte. Hier komt weer de verlatingsangst naar boven maar gelukkig kon ik hem met wat lekkers makkelijk de auto inlokken.
Nu ligt hij voor de verwarming te bedenken of hij voor de 30igste keer op de bank zal springen of niet.
Ja dus…….
Het is vijf uur dus tijd om even heel hard te rennen. Dit geeft hij aan door alvast in huis te beginnen. Zo’n 10 keer rent hij van de ene kant van de kamer (terug stuiterend tegen de muur) naar de andere kant. Zelfs de buurman vroeg zich af of hij er geen hersenschudding aan oploopt omdat hij het allemaal kan horen.
Fiets pakken want hij moet het blijkbaar kwijt.
Na een veel langer stuk dan normaal gerent te hebben, komen we op het veldje waar een voetbalplek vlakbij het losloopveldje staat.
Feest!
Peer had vrij snel door waar de verborgen ingang was en voor ik het wist hingen er zo’n 20 ‘nieuwe Nederlanders’ in het hek van het voetbalveld. Stoer mannen!!
Ik had Peer gelukkig te pakken voordat de bal stuk was.
Tijdens het ophangen van sfeerverlichting en andere kerstige spullen was het weer feest. Voor Peer dan, want ik vond zijn getrek aan alles wat met kerst te maken had minder feestelijk.
Door hem elke keer terug op zijn plek te zetten had ik ‘m na een uur (!) zover dat hij op zijn plek bleef kijken naar wat ik aan het doen was.
De aanhouder wint! :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten