Fay is hier en het eerste wat ze doet is Peertje
gedag zeggen. Daarna ben ik pas aan de beurt.
Omdat Fay het jagersinstinct er al goed in heeft
zitten, was het des te grappiger toen ze met veel bravoure naar een groep
duiven rende en met grote angst en staart tussen de pootjes onder Peer kroop
voor bescherming toen deze opvlogen. Ze hersteld gelukkig wel snel.
Ook wil ze niet meer makkelijk meelopen. Dat wordt
dus even oefenen en de eigenaars huiswerk meegeven.
Omdat het nog lekker lang licht is, ga ik aan de
overkant van de straat de eendjes voeren. Peer is het
er niet mee eens. De eenden kunnen hem niet zoveel schelen maar dat ik zomaar
lekker brood aan die beesten geef!!!! Hij liet luidkeels merken dat hij het er
niet mee eens was. Een uurtje later, toen ik met hem ging wandelen, ging hij toch
nog maar een keer kijken of er misschien toch nog wat was blijven liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten