8 april 2013

Jochie is hier en Peer is het er duidelijk niet mee eens. Jochie, een D. Dog is flink uit de kluiten gewassen en zelfs zo hard gegroeid dat hij geopereerd moest worden omdat zijn spaakbeen sneller groeide dan de ellepijp. Zijn beentjes groeien er krom van.

Peer in de bench en eindelijk weet Peer nu zelf hoe het voelt om een stalker te hebben.

Jochie is niet het minst onder de indruk van de geluiden die er uit Peer komen.

Een uurtje later arriveerde Tukker. Tukker en Jochie zijn van de zelfde maand en ook al schelen ze meer dan twee maal de hoogte van Tukker, Jochie laat al snel zien dat Tukker best de baas mag spelen over hem.

Vele rondjes wandelen vandaag want Jochie mag niet ver omdat hij net geopereerd is en Tukker net kennelhoest heeft gehad. Die twee samen lopen gaat nog niet dus laat ik ze na het lopen van Tukker lekker in de voortuin spelen. Tukker zoekt na een aantal minuten eigenlijk altijd wel ruzie en Jochie heeft er wel zin in. Gelukkig krijg ik ze elke keer al uit elkaar voordat het uit de hand loopt.

Tijdens een medium wandeling in de zon met Tukker en Peer, maakte Tukker een verkeerde beweging en belande in de sloot. Ook Tukker is geen goede zwemmer zo te zien dus ik wederom op mijn knieën in de modder om ook Tukker uit het water te kunnen vissen.

Toen Jochie opgehaald was, wilde ik nog even een oefenrondje door de wijk maken. Nu wonen wij aan de rand van een asokat wijkje en dat heeft Peer geweten.

Na een aantal tientallen meters gevolgd te zijn door een zwart/witte killerkat, besloot deze zichzelf te parkeren op Peer zijn hoofd. Alles duurde maar een paar seconde en doordat de killerkat zich met vier poten en zijn bek vastzette in het hoofd van Peer, kon hij alleen maar terug vechten. Dat deed hij dan ook waarop de kat losliet en met wegwaaiende plukken haar zich uit de voeten maakte. Hevig bloedend kwam de dame van de snackbar meteen met servetjes aan om te kunnen zien hoe erg zijn verwondingen waren.

Op weg naar huis en de ontsmettingspullen kregen we nog een opmerking naar ons hoofd dat vechthonden nu eenmaal niet te vertrouwen zijn. Ik vond het niet nodig om te vertellen dat Peertje niet had gevochten maar was bevochten…. Door een poesje nota bene!!!

Terug thuis waren Tukker en Peer er nog zo van onder de indruk dat ze bijna tegen elkaar aan kropen om in een diepe slaap te vallen.