Het is vandaag erg warm en er staat ruimte klaar om
geschilderd te worden. Vriendin Elles belde of ik mee ging bootje varen met een
kennis van haar.
Na uitgelegd te hebben dat ik alleen kan komen als ik de
hond meeneem, en na overtuiging van haar en schippers kant, toch maar in de
auto gesprongen om na een uur rijden aan te komen bij de boot van Rene.
Peer gedroeg zich weer voorbeeldig. Wel had ik de twee
personen aan boord al gemeld dat ik, zodra het kouder zou worden,
waarschijnlijk ruzie zou krijgen met Peremans.
Tijdens het avondeten ergens aan wal, werd Peer al wat meer
wakker en reageerde geïrriteerd naar Rene die hem corrigeerde voor zijn
alertheid naar een andere hond. Omdat Rene zijn arm meteen wegtrok van de
schrik zat had Peer zijn arm beschadigd. DIT MAG NIET MEER GEBEUREN!!! Zo
vervelend! Ook omdat je op een terras de hond niet meteen hard aanpakt voor
zijn gedrag.
Dit zijn van die momenten dat je kiest voor een rustige
correctie omdat je je zeer bewust voelt van andere mensen en hun gedachten om
je heen.
Omdat dat de sfeer compleet veranderde op de boot, en ik er
ook niet zomaar meer vanaf kon (we vaarden ergens tussen auto en huis in) werd
Peer samen met het koeler worden van de avond drukker en drukker wat de mensen
aan boord natuurlijk erg vervelend vonden. En daar reageerde Peer dan weer op.
Het sneeuwbal effect. Het enige wat ik kon doen is hem vasthouden en zorgen dat
hij geen schade maakte aan de boot. Helaas heb ik er zelf wel wat blauwe
plekken aan over gehouden.
Dit zijn van die onwijze leermomenten. Peer is hier duidelijk
nog niet klaar voor.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten