Vandaag weer vroeg op want mijn auto moet een APK ondergaan. In de garage kreeg hij een koekje en maakte hij weer vrienden voor het leven.
De terugweg was wat moeilijker omdat hij zo blij werd van zijn nieuwe vrienden dat hij zijn tanden niet van mijn knieën en veters kon afhouden.
Dit zijn momenten dat ik echt hard mijn best moet doen om niet boos of geïrriteerd te worden. Dat lukte en door de rust was de bui zo voorbij.
In de middag heb ik een afspraak waar Peer absoluut niet mee naar toe kan. Ook in de auto blijven is geen optie want het is best koud buiten.
Ik hield mijn hart vast omdat, voordat ik wegging, meneer al het onverwoestbare plastic botje had stuk gebeten en, ik denk, half opgegeten.
Ook zijn kussen wordt steeds dunner omdat hij hem plukt.
Thuisgekomen leek het wel of hij mij hoorde thuiskomen. Hij rende naar de trap om te zien wie er boven kwam. Waarschijnlijk heeft dit te maken met de luchtdruk verplaatsing.
Wonder boven wonder wat er helemaal niets stuk en dat met 4,5 uur alleen thuis.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten