Vroeg opgestaan. Te vroeg voor Peer want met een boel vocaal kabaal werd hij wakker. Eten lukt voor een groot gedeelte zelf. Een groot gedeelte omdat zijn voerbak hier niet zwevend staat en ik zijn bak dus moet vasthouden. Dit is goed voor de bonding.
Toen de eerste (en met angst voor honden) werkman binnenkwam, zei ik heel trots dat hij gewoon binnen kon komen omdat Peer al zoveel beter ging. Dit zei ik terwijl Peer al naar zijn handen hapte. Dan maar weer even terug in zijn bench. Jammer….
De andere man was duidelijk niet bang dus ik heb hem even gevraagd aandacht aan Peer te geven. Dikke vrienden zijn ze geworden. Omdat ik Peer niet de hele dag wil opsluiten hebben de mannen het zo geregeld dat Daniel alles zal halen uit de keuken en Chris buiten het bereik van de hond kan blijven. Ach, prima opgelost zo.
De terugweg naar Utrecht snapte Peer dat de auto rust betekent. Super want meneer lag languit te snurken tegen de rugleuning aan. Ook de avond was heerlijk rustig nadat we een potje hadden geworsteld omdat hij opgewonden werd van het feit dat zijn kap even afmocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten