Langzaamaan krijg ik steeds meer vragen van bloglezers. Leuk want dat betekent dat ik, ondanks mijn frustraties door Peer zijn streken, mensen met honden inspireer om hun probleem aan te pakken. Dit versterk niet alleen de band tussen hen maar leert de mens ook anders kijken naar zichzelf en de wereld.
Omdat Peer de laatste tijd helemaal goed gaat voor een pup, ik mag zonder enige vorm van spanning aan zijn botje komen, kan hem meenemen met winkelen en hij luistert goed als hij los is, zal ik proberen elke week een probleem te beschrijven en de oplossing daarvan te vermelden.
Overigens is elke hond anders en is het voor mij makkelijker als ik de hond zie om een totaal plaatje van het probleem en de oplossing daarvan te schetsen. Op papier is het wel moeilijker.
Omdat zijn nek nog niet helemaal geheeld is, moet ik de positieve training met de e-collor nog even in de kast laten rusten en zal ik binnenkort het fietsen weer gaan oppakken met Peer.
Vandaag Peer heerlijk uitgeput overigens. Met muilkorf en bal richting veld gereden. Daar heeft hij als een autistisch hondje achter de bal aangerend. Andere honden, kinderen in de zandbak en aangeboden koekjes van mijn kant konden hem niet van zijn spel afhouden.
Dit is weer een oefen moment.
Omdat de spieren van een hond pas rond de 15 maanden volgroeid zijn, mag je een ‘puberpub’ nooit helemaal stuk laten gaan met rennen. Tijd voor een break dus.
Met de bal voor zijn neus moet hij wachten totdat hij mijn teken krijgt dat hij weer mag gaan rennen. Het is aan mij om te zien wanneer hij genoeg uitgerust is om weer achter zijn bal aan te kunnen gaan. Dit kan ik aflezen uit zijn manier van hijgen.
Omdat hij het wachten redelijk goed deed, gaan we een stapje verder. Peer moet wachten, ik gooi de bal weg en hij mag pas gaan als ik het zeg.
Daar hebben we nog wel een aantal oefendagen misschien wel weken voor nodig als ik het zo zie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten