Voordat we wakker werden was Peer zijn dag al begonnen. Jammer want meestal wordt hij van ons wakker. Dove honden slapen dieper zeggen ze. Ook over het wakker maken van een dove hond bestaan verschillende meningen. Persoonlijk denk ik dat het aan de hond ligt of, en hoe je het wakker maken van de hond aanpakt.
Dus voordat ik goed en wel wakker was, lag zijn waterbak al om en zat ik met mijn ochtendjas onlosmakelijk vast aan zijn tanden.
Vandaag dus maar het commando los oefenen op een positieve manier. Na zijn eten en biotex badje meteen zijn lampenkap opnieuw de, bijna door Peer opgegeten, stukjes eraf geknipt en opnieuw ingetapet. Dit doen we ongeveer ook 3 maal per dag.
Even gespeeld met zijn knuffeltijger en verschillende keren het commando los gegeven, dan het commando blijf en als beloning weer zijn tijger terug gegeven.
Belangrijk bij een trek spelletje is dat je altijd wint. Het blijft namelijk een krachtmeting tussen hem en mij.
Om 1200 uur even een korte wandeling. Het is droog dus even naar buiten geeft Peer meer jeu aan zijn leven.
Die korte wandeling duurt tegenwoordig lang want hij loopt alleen als hij kan jagen. Jagen op mensen, fietsen, auto’s etc. Als er geen ‘prooi’ is, gaat meneer liggen. Hij blijft wel vrolijk maar weigert gewoon. Omdat we in het centrum van Utrecht wonen lopen er dus veel mensen voorbij die het dan zielig vinden (hij wil niet omdat hij pijn heeft, ziek is, etc.) dat ik hem koste wat het kost mee probeer te krijgen zonder boos te worden.
Na het wandelen voor mijn rust Peer weer op de gang. De plantjes die op de vensterbank stonden weer in hun potje gezet en de aarde opzuigen.
Peer blijft even op de gang zodat ik even tijd heb om te ademen. Peer blijft vrolijk en begint gewoon weer aan zijn kap te knabbelen.
Deze middag heeft Peer heerlijk gespeeld zonder mijn invloed of deelname. Omdat ik een zakelijke skype-afspraak had, had ik het balkon open gedaan om hem zelf te laten plassen wanneer hij moest.
Na mijn gesprek was het balkon leeg. Alle natte spullen (natte aarde etc.) zat in zijn nek en kap en alle flessen waren ontdopt en door het hele huis terug te vinden.
De avondwandeling was interessant. Naar beneden lopen doet meneer niet meer. Hij springt nu meteen in mijn armen op de steile trap. Hard kwispelend draag ik hem dan op mijn schouders naar beneden. In het bos was geen hond. Dit omdat het te hard waaide en het afgesloten was vanwege vallende takken. Als een speer hebben wij ons rondje gelopen. Gelukkig hadden we wind mee want wind tegen valt niet mee met zo’n lampenkap. Thuisgekomen stond M al klaar met zijn eten en het biotex badje. Baden gaat goed maar het spuiten van Acederm is nog wel een opgave. M is ondertussen een goede ‘crocodile hunter’ geworden.
Nu heerlijk eindelijk rust met Peer op schoot bij M.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten