De eerste drie weken hadden we voor onszelf als proefperiode bestempeld. Tegen elkaar gezegd dat er pas over drie weken van nu besloten mag worden of hij blijft of niet. Dat was ook wel nodig anders waren we nooit thuis aangekomen. De auto was een ramp. Nooit bij nagedacht dat hij kostte wat het kost niet in de achterbak wilde blijven zitten. Terwijl hij met al zijn opgekropte energie zich naar voren probeerde te bijten, zaten M en ik afgewisseld achterin om hem tegen te houden. Vol blauwe plekken op onze armen kwamen we aan in Utrecht.
Hebben we er wel goed aan gedaan……….?
We hebben de tijd genomen om hem te introduceren op zijn nieuwe stek. Eerst een stukje wandelen in de buurt, rustig zitten voordat we naar binnen gingen en daarna met riem een deel van het huis laten verkennen.
Bijterig (Peer) en druk (iedereen) zijn wij vroeg naar bed gegaan. Peer op de gang. Dat is zijn nieuwe slaapplek. Een stukje matras in een dekenkist.
Feest, we hebben namelijk een vouwdeur naar de keuken en misschien onbenullig van ons, maar het was niet in mijn hoofd opgekomen dat hij misschien wel eens dingen uit de keuken zou kunnen stukmaken. Zoals de theedoeken, plastic bakjes, het keukenschort, handvatten van de keukenkastjes etc. Etc. Etc. Er blijkt een hele boel stuk te kunnen in de kleine keuken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten