7 oktober 2013

Deze blog gaat eens niet over Peer maar over Tukker.

Na 2 weken ziek te zijn geweest en dus niet bij mij in de opvang te zijn geweest, kreeg ik een overenergieke Tukker in huis.

Aan het einde van de dag heb ik lang gesproken met zijn eigenaar. Ik vermoed namelijk dat Tukker hen een beetje in de maling neemt als ik hoor hoe hij zich thuis gedraagd.

Hij is loom, wil niet lopen en gaat heel angstig bij elke stap op de grond liggen met zijn staart tussen de benen. Vooral ’s avonds.

Na wat tips te hebben gegeven werd ik een minuut later gebeld. De eigenaar was nog onderweg naar zijn auto toen Tukker hetzelfde deed als altijd…..

Omdat ik dat wel eens wilde zien, Tukker is immers altijd vol energie bij mij, liep ik naar hen toe en zag ik een totaal andere hond als ‘mijn’ Tukker.

Zodra hij mij hoorde, was de Marit Tukker weer terug en stond niet alleen zijn eigenaar maar ook ik, raar op de neus te kijken.

Een totaal andere hond die blij meeliep als ik er naast liep, maar dat hij binnen no-time veranderde in een angstige hond als ik besloot te blijven staan.

Na een korte sessie om uit te leggen hoe ik het zou aanpakken, was ik van mening de eigenaar te laten zien dat Tukker misschien wel meer kan dan zij denken. Niet alleen mentaal maar ook fysiek. Daarom besloten we Tukker op een nieuwe manier in en uit de auto te halen. Na een 3tal keer sprong mr. T uit zichzelf in en uit de achterbak wat de eigenaar verbaasd deed staan. Hij had hem altijd gedragen (tegen Tukker zijn zin in waarschijnlijk)

De eerste stap is gezet naar een beter voelende Tukker. Strenger zijn is voorlopig de oplossing voor de eigenaaren en oefenen met alles waar hij raar op reageerd.

Ik denk dat ik binnenkort maar eens naar hun huis moet in Utrecht om daar het probleem aan te pakken want hier zie ik een enorme uitdaging in!