Met Fay en Peer op ontdekking. Jochie moet helaas
thuis blijven maar nu ik heb afgesproken dat Jochie tussen de middag best een
uur alleen kan blijven, heb ik opeens veel meer mogelijkheid om een goed ritme
te creeren.
Tijd om een level omhoog te gaan. De honden zijn
gewend aan elkaar en aan mij dus om wat eten en botjes rond te laten slingeren
(eten van Fay in haar bench met de deur dicht als ze niet eet) Botjes van
Jochie liggen aan de zijkant van zijn bench en begrijpelijk heeft hij er schik
in om iedere hond die er aan snuffeld de stuipen op het lijf te jagen. Peer is
wel druk en mopperig (altijd als er ergens eten is) maar gedraagd zich vrij
goed. De momenten dat Fay contact zoekt in het mandje bij Peer begint een van
de twee altijd te kloten. Dit keer beet Fay net zo lang in zijn oor totdat Peer
zich overgaf tot een ruw spelletje.
Ook hierin begin ik een ritme te zien. S’ ochtends
zijn alle honden druk en kost het even om ze weer in het gareel te krijgen. Dat
wordt minder en minder moeilijk tot na de middagwandeling waar ze eigenlijk
altijd elkaar opzoeken voor een middagdutje.
Had dit een jaar geleden toch nooit kunnen dromen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten