Peer is duidelijk nog moe van gisteren. Zo moe dat
hij pardoes tegen een glazen deur aanliep om vervolgens verward de opening te
zoeken.
’s Avonds moest hij even alleen thuis blijven en
alleen door hem een balletje te geven konden we voorkomen dat hij niet over het
zwaar beschadigde kinderhekje heen sprong om toch met ons mee te gaan.
Grappig
want hij weet duidelijk wanneer we gaan en zodra ik tegen hem zeg dat hij moet
blijven, rent hij naar beneden om voor de deur te wachten op ons. Als ik zeg
dat hij mee mag, blijft hij netjes boven aan de trap wachten totdat wij klaar
zijn om te gaan.
We moeten dus weer iets meer tijd steken in het
alleen laten want blijkbaar wordt dat weer langzaamaan een dingetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten