Toen ik wakker werd, keek ik door de spleetjes van mijn ogen
om Peer maar niet wakker te maken maar meneer stond al oog in oog mij dood te
staren voordat ik me het ook maar besefte. Tijd om met mijn brakke hoofd een
rondje te lopen. Beneden zag het er uit als een zwijnenstal en Peer greep zijn
kans om alle eetbare (en ook niet eetbare) dingen van de grond te zuigen.
Opruimen ging in fases en de slapers liepen weer een rondje
met Peer.
Vandaag mag hij op de bank. We zijn immers te brak om
constant alert te zijn. Omdat hij op zijn rug uitgebreid op de bank aan het
genieten was, zagen we bij zijn buik dat hij wondvocht verloor. Het ziet er
naar uit dat zijn wond toch ontstoken is.
Geen lekker begin van een schadevrij jaar dus......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten