Ik voel me weer helemaal beter dus samen met M een
lange wandeling in het bos gemaakt. Op de terugweg naar huis zei ik heel stoer
dat we Peer maar moesten laten schrikken (door uit het zicht te lopen) omdat
hij verder van ons wegliep dan dat hij vormaal doet. Na een 5 minuten wachten
bij het weiland waar hij was verdwenen begon ik me toch wel zorgen te maken
omdat er ook koeien in de buurt staan.
Gelukkig had ik het opgewonden Peertje snel in mijn
vizier. Alleen in mijn vizier, want meneer had iets gevonden en was bang dat ik
het zou afpakken en bleef daarom uit voorzorg uit mijn buurt.
Door een slimme omweg door het drassige land op mijn
nette schoenen, kreeg ik hem toch te pakken en zag dat hij een egel had
gevonden.
Heel fel op de egel was hij. Gelukkig kon ik de egel
na controle in het bos terugzetten zonder schade en zou ik de egelschade aan
Peer thuis wel bekijken omdat het hier niet kon. Daar was hij veel te
opgewonden voor.
Thuisgekomen had Peertje allemaal rode puntjes in
zijn snuit maar er bloedde niets. Helemaal voldaan viel hij tegen de verwarming
in slaap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten