Eindelijk weer Peerweer. Als een geitje zo blij loopt
hij in de vroege ochtend al de hondjes (waarvan hun baasjes voor de deur aan
het socializen waren) uit te dagen voor een spelletje. Het gebaar voor eten gaf
hem het startsein om naar binnen te geiten en meteen klaar te gaan zitten voor
zijn oogdruppels.
Tijd om een lekkere wandeling te maken. Het plaatje
van een aan de voet meelopende Peer was al snel verdwenen toen de witte herder
van dezelfde leeftijd als Peer om hem heen bleef rennen in de hoop dat Peer met
hem ging spelen. Peer wilde wel maar ik had mijn muilkorf niet bij me en durfde
het nog niet aan.
Na een half uur samen opgelopen te hebben, werd Peer
wat feller en had binnen no-time een pluk witte herder haar in zijn bekkie. De
herder had gelukkig niets door.
Terug naar huis waren de drie honden de beste
vrienden en deed Peer alles na wat haar oude chagrijnige collie deed (op
brugleuning lopen etc.) met een groot respect voor de oude steeds naar Peer uitvallende
dame.
Tegen de avond ging Peer weer op oorlogspad. Er rolde
namelijk een agressieve chocolade hagelkorrel van de tafel op de grond. Zoals
hij bij de spin te werk ging, deed hij nu bij de wegrollende korrel waardoor
deze werd opgesnoven in zijn neus en er vervolgens gelukkig weer uit geniest
werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten