27 september 2012

Het regent pijpenstelen en Peer wil iets doen. Op naar Hoog Catherijne dus.

Peer is vol van al het eten wat hij op de grond vindt. Vaak ben ik te laat. Het lijkt wel een soort van wedstrijd voor hem wie het eerst iets gespot heeft en hoe snel hij het kan doorslikken.

Zo had hij ongezien iets in zijn bek dat kraakte. Omdat hij er na een minuut nog op aan het kauwen was, heb ik met gevaar voor eigen vingers zijn bek open gemaakt en een heel patatzakje incl. vorkje eruit weten te vissen.

Ook alle kauwgom weet hij vliegensvlug te laten verdwijnen in die ijzersterke maag van hem.

Tijd om even te oefenen met eten. Ik op een bankje met broodje en Peer netjes naast mij op de bank wachtend op een stukje kip. Heel netjes deed hij dat.

Ondertussen nieuwe vrienden makend met een soort van Tokkie familie in olifanten uitvoering met bontjassen. ……!

Wat vind ik het toch vervelend als dat soort mensen doen alsof ze je beste vrind zijn en gezellig blijven staan kletsen.

Toen het broodje op was en er een zeer nette aardig man die even met Peer wilde knuffelen. Peer lag inmiddels op schoot en omdat ik de ‘vreetaanvallen’ nog niet was vergeten waarschuwde ik de beste heer al voor zijn ijsje. Blijkbaar was dat niet waar ik me zorgen over hoefde te maken want Peer lag op schoot en begon te grommen naar de man.

Uit bescherming voor mij maar het moet niet gekker worden!

Gelukkig was de man niet erg onder de indruk en zei dat die van hem dat ook altijd deed. Dat is waarschijnlijk de rede dat Peer zo reageerde op de ietwat onzekere man.

Peer dus van mijn schoot zodat hij zich weer lekker veilig kon laten aaien.

Opeens besef ik mij ook heel goed dat Peer het waarschijnlijk ook als een wedstrijdje ziet. Het vinden van eten. Tijd om dat in mijn hoofd te veranderen zodat ik hem kan leren hoe het wel moet.

Vandaag wilden we vroeg naar bed om wat slaap in te halen van de afgelopen dagen maar om half elf kwamen er opeens 8 dronken collega’s van M nog een afzakkertje doen bij ons thuis. Super druk dus voor Peer en hij wist dan ook niet wat hij moest doen. Wel is zeker dat hem tegenhouden om bij de mensen te zijn niet een positieve ervaring voor hem is. Hij begint bij het tegenhouden aan zijn riem automatisch te grommen uit frustratie.

Omdat iedereen zo enthousiast dronken binnen kwam stormen, was loslaten de beste optie en dat ging super goed. Door het enthousiasme wilde hij wel happen naar vingers maar omdat er zoveel mensen waren wist hij niet waar te beginnen en concentreerde zich maar op Manuel die lekker even met hem ging kroelen op de gang. Toen ze klaar waren adoreerde Peer Manuel tot op het hoogste niveau. Grappig om te zien. Manuel heeft al een keer opgepast en is zo’n rustige dominante jongen die weet hoe hij Peer kan sturen. En….. ze zijn gek op elkaar!