Juni / juli

Het is alweer half juli en er is een hoop gebeurd.

De afgelopen maanden hadden we wat mensen in huis om te helpen met verbouwen. Daardoor gebeurde er elke dag iets voor Peer en zat hij het liefst de hele dag met zijn neus bovenop het werk van de mannen.

Na 3 weken was Peer 1.5 kilo zwaarder omdat een van de twee mannen hem wel erg spannend vond en de hele dag door vrienden met hem wilde worden d.m.v. snoepjes.

Toen de loodgieter kwam waren Jozef en Marian al lang gewend aan Peer maar de loodgieter nog niet.

Een klassiek geval van pesten op de werkvloer als je het mij vraagt. Met een paar enge verhalen van de jongens hoefde Peer alleen nog maar te kijken naar de loodgieter en hij begon al te rennen. En rennende mensen zijn nou eenmaal erg interessant dus Peer ging er meteen achteraan.

Peer moest dus wat vaker dan normaal in zijn bench. Helaas vonden de mannen het zo grappig dat ze hem vaak uit de bench lieten als de loodgieter in de buurt was.

Een moeilijk momentje voor mij om Peer op te voeden en ook rekening te houden met de angst van de loodgieter met daarbij het pestgedrag van de jongens.

Dat was een tijd waarin ik heb overleefd nog een fotografie opdracht heb gedaan en minimaal werk (en dus ook backup).

Toen de mannen bijna klaar waren, was er weer tijd om bij te werken. Om alvast mijn werk voor te bereiden pakte ik alle benodigde materialen om vervolgens naar boven geroepen te  worden voor een laatste beslissing over hoogtes of kleuren.

Beneden gekomen lag Peer heerlijk te knabbelen aan mijn telefoon. Helaas zat mijn telefoon vast voor een backup aan mijn computer en had ik mijn computer niet achtergelaten op de plek waar hij nu lag…….

Zo moe van alles kon ik me er niet eens meer over opwinden.

Helaas ben ik dus een tijdje uit de running geweest en toen vervolgens alles weer gefixed was, moest ik natuurlijk eerst werk oplossen voordat ik het dagboek van Peer weer op kon pakken.

Ondertussen is er veel gebeurd met Peer.

Hij gaat weer goed vooruit. Weet zijn plek beter.

Kan erbij blijven als we eten, reageert niet meer agressief als je bij hem in de buurt van zijn etensbak komt en brengt zelfs balletjes terug.

Met zijn eten gaan we steeds een stapje verder. We blijven erbij, aaien hem terwijl hij aan het eten is. Raken hem aan in het voorbij gaan en bouwen dit nog steeds uit.

M is voornamelijk bezig geweest met hem te leren te apporteren. Met twee ballen gaat dat al heel goed. Het tweede balletje wordt gegooid als hij de eerste bij onze voeten in de buurt loslaat.

Dat vergt veel energie van hem en maakt dat hij lekker zijn energie kwijt kan maar onder appel blijft.

Een tweetal weken is Peer gebeten door een veel te dikke JackRussel. Peer was lekker aan het spelen met de bal toen het worstje op hem af kwam, eerst zijn bal wilde afpakken en hem vervolgens tot bloedens toe in zijn lip beet.

Peer dacht dat het een spelletje was en wilde best een beetje meespelen. De schat reageerde blij door zijn balletje in de steek te laten en door zijn voorpoten te zakken.

De eigenaar van de Jack zei alleen maar dat ze dat wel vaker deed en dat ze ‘toch zo’n karakter was’.

Dat soort mensen irriteert mij mateloos. Als Peer zich wel had verdedigd tegen deze te dikke worst, had het ras weer een slechte naam gekregen.

Na voorzichtig met de vrouw gepraat te hebben, kwam ik erachter dat dit soort mensen hopelijk niet te veel bij DogDoc aan gaan kloppen omdat ze toch wel zo in hun eigen wereld leven dat ik ze moeilijk kan veranderen.

Vorig weekend waren er twee wandelingen ingeboekt met Peer. Een door C. Die geen ervaring heeft met honden laat staan met Peren en een met Karo die Peer al best goed kent.

Bij C was het een engeltje op een 2 minuten na. C ging zitten op een bankje wat voor Peer het teken was dat hij mocht spelen met de arm van C. Gelukkig voor hem duurde dat niet lang omdat C had besloten het uit te zitten en niets te doen.

Bij Karo was hij er helemaal klaar voor. Hij sprong meteen in de auto (ook al gingen ze niet weg met de auto) en gewapend met wat balletjes hebben ze hem zelfs los kunnen laten. Dat ging zo goed dat hij op de rand zit van goed apporteren. Hij snapt het commando los maar vindt het nog moeilijk om zijn balletje af te staan. Met twee balletjes gaat het dus makkelijker maar nu zullen we toch langzaam over gaan stappen naar het gebruik van 1. Zo leert hij dat we alleen kunnen gooien als hij zijn bal aan ons geeft en zal hij de bal steeds dichter voor onze voeten gaan leggen.