In de afgelopen weken heeft Peer zijn oren
steeds vaker in de knuffelstand. Heerlijk! Helemaal in de ochtend als hij
goedemorgen komt zeggen bij het bed vlak voordat hij gaat plassen. Oren in
knuffelstand en neus in je nek. Zonder liefdesbeetjes kan hij dan zeker 2
minuten knuffelen voordat hij naast het bed instort en met zijn benen wijd zich
totaal overgeeft aan de kriebelbeurt waarvan hij vindt dat hij die verdiend
heeft.
De dagen verlopen ook veel beter. Hij heeft nog wel zijn gekke 5 minuten in de avond maar overdag is hij rustig en rommelt en slaapt een beetje tussen de uitlaatbeurten door.
Die gekke 5 minuten zijn wel echt gek. De
onderburen zeiden van de week nog dat als hij dat heeft, bij hen het gruis uit
het plafond komt. Gelukkig moeten ze er nog steeds erg om lachen.
Spelen met Peer probeer ik ook dagelijks. Gewapend
met de plantenspuit probeer ik een evenwichtig spel te creeren door een balans
te vinden met het achtervolgen van Peer alsook het achtervolgd worden door hem.
Dat gaat steeds langer goed totdat hij te
opgewonden raakt en met zijn voortandjes even in mijn broek wil gaan hangen.
Dat is het moment voor de spuit en meteen het spel te stoppen.
Gelukkig gaat het stoppen van het spel ook
steeds makkelijker. Hij begrijpt het en kan als zijn opgewondenheid te TE hoog
is, ook meteen stoppen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten