Vandaag vier ik mijn verjaardag op het strand. En
omdat we morgen voor een weekje naar Turkije gaan i.v.m. 40 jarig huwelijk van
M zijn ouders, wordt Peer vandaag opgehaald vanaf het strand door mijn ouders die
hem meteen naar de kennel brengen.
Omdat ik steeds meer het gevoel krijg dat Peer toch
echt een hondenhond is, bekruipt mij vandaag het gevoel dat het misschien wel
beter is voor Peer als hij toch naar een ander huis overgeplaatst gaat worden.
Voor mij hoeft het niet maar als ik zo kijk hoe blij
hij wordt van de andere honden om hem heen, en hoeveel hij leert van deze
honden. Maar vooral ook hoe weinig hij zich hecht aan andere dan mijzelf. Zelfs
ik zit nog niet zo diep in zijn hart als dat hij in die van mij zit.
Als ik mijn gevoel laat spreken en kijk naar Peer
zijn geluk moet ik deze week eens gaan nadenken over een plek met mensen die
een energie hebben waar ze Peer wel in mee kunnen nemen, die al een of meerdere
honden heeft en het liefst dominante teefjes en geen bull reu omdat dit vroeg
of laat kan escaleren maar wel ervaring met een bull omdat Peer toch echt met
strakke hand opgevoed moet worden.
Eigenlijk is het ook logisch dat hij met zijn
doofheid liever bij honden is. De socialisatie fase met mensen heeft hij over
geslagen en het is wel duidelijk dat hij zich met honden om zich heen
gelukkiger voelt.
Gelukkig heb ik een hele peerloze week om er over na
te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten