16 april 2012

Vandaag gaan we heel strak zijn met Peer. Het moet nu over zijn met zijn vervelende momenten van gedrag en dus gaan we strak aan het werk. Ook met onszelf omdat er een naar gevoel bij komt kijken die ik maar moeilijk los kan laten. Het los laten is zo belangrijk voor Peer zijn herstel dat ik me goed besef dat dit een belangrijk punt is.

In de ochtend ging het al mis met M. Peer wilde zo graag eten dat hij opgewonden tegen M aansprong om even snel in zijn overhemd te happen. M was deze ochtend wel gestrest dus dat hielp niet mee voor Peer om rustig te zijn. Het eten ging heel netjes.

De nieuwe aanpak ziet er als volgt uit.

Ik of M bepalen alles. Hij loopt aan de voet en moet zich blijven concentreren op ons en niet op de grond.

Hij mag zelf niet om aandacht vragen en als hij dat wel doet (als hij bijvoorbeeld op schoot wil of een knuffel komt halen) duw ik hem weg en negeer ik hem.

Hij mag ook niet meer tegen mij of M aanduwen of bijvoorbeeld op mijn schoen gaan zitten.

Wel krijgt hij knuffels van ons als hij rustig ligt. Die beloningen zijn heel belangrijk en mogen niet worden vergeten. Alleen nu krijgt hij ze heel bewust.

Ook met eten krijgt hij pas de volgende hap als hij rustig gaat zitten. Ik vraag dit niet meer aan hem maar wacht met de volgende hap te geven totdat hij zelf bedenkt dat hij moet zitten en ons aankijkt.

We gaan vaker lopen maar dan minder lang zodat er meer momenten zijn dat we hem kunnen corrigeren en gaat hij minder los behalve als we een doel hebben voor hem om te rennen. Bijvoorbeeld een balletje.

Een dik half uur fietsen wordt zijn middagwandeling……. Peer deed het goed. Tot op zekere hoogte want eerst wil hij hard. Heel hard.

Daarna hangt hij in de riem en gaat hij trekken. Vervolgens komt hij in een ritme wat lekker loopt totdat hij redelijk is uitgerust en begint dan weer in de riem. De komende weken ga ik dit herhalen totdat hij lekker meeloopt. Mijn strategie is harder fietsen zodra hij in de riem hangt. Bij een versneld tempo heeft hij minder tijd voor andere dingen zoals in de riem hangen.

Voordat we beginnen en het moment dat we terugkomen is er een ritueel. Hij moet zitten naast de fiets totdat ik hem heb vast gemaakt.

Bij terugkomst boven aan de trap wachten totdat ik mijn fiets naar boven heb getild en hij mag pas naar binnen als ik hem uitnodig.

Uitgeput kroop hij meteen in zijn mand bij thuiskomst. Ik verwacht (en hoop) op een rustige middag. Dit is overigens een goed moment om hem uitgebreid te knuffelen want nu is hij in ontspannen staat.

in de middag nog even boodschappen wezen doen met een voor de deur wachtende Peer. Hij is moe, dat is goed aan hem te zien, en kruipt meteen mijn zijn koppie in mijn nek als ik terug kom van de boodschappen. LIEF!

Tegen de avond kon M hem voeren op de manier waarop ik het de laatste dagen deed. Ik had niet verwacht dat het zo snel zou gaan maar M doet het super!

Peer moet eerst in het midden van de kamer zitten en wachten totdat M zegt dat hij zijn etensbak kan benaderen. Vervolgens mag hij vlak bij zijn bak gaan zitten en moet hij wachten totdat hij uit de hand wordt gevoerd. Erg inspannend voor Peer maar zo leert hij dat het eten van ons is en hij krijgt wanneer hij niet (of op dit moment ‘minder’) gespannen is.