Nog uitgeput van gister is hij vandaag de hele dag lief. Lekker los meegewandeld en ik heb zelfs niet gelet op de ganzen die in grote getale op het veldje stonden te grazen waar wij een balletje aan het gooien waren.
Bij de parkeerplek aangekomen zag ik aan zijn ogen dat hij nog niet naar huis wilde. Zodra ik hem wilde pakken zette hij het dan ook op een rennen richting een meneer die net zijn auto in wilde stappen. Voordat hij erin kon springen kon ik nog naar de man roepen om snel zijn deur dicht te doen als hij geen wit harig tapijt in zijn auto wilde. Hij vond het wel grappig. De enige manier om Peer naar me toe te krijgen was weg te rennen. Ach, ik laat wel vaker een raar beeld achter bij mensen……Nu moet ik dat wel doen als hij het ziet anders heeft het geen zin dus na mijn tweede sprintje tussen de auto’s door hoorde ik hem achter mij aankomen.
’s Avonds nog een rondje op P3 van de Jaarbeurs. Ook los omdat ik wil dat hij me beter gaat volgen. Elke keer als hij niet naar me keek, veranderde ik van richting tussen de auto’s door. Het hielp want hij bleef dicht bij me en vond het reuze spannend. Dat betekend vaak niet veel goeds, die spanning in zijn lichaam.
Toen hij een drinkyoghurt zakje met dop vond, heb ik hem laten gaan. Na tien minuten was hij nog steeds op het dopje aan het kauwen en zag het eruit als een kaugompie. Geen kans dat hij het voor mij los ging laten maar toen hij een stukje sinasappel kreeg van een voorbijganger, spuugde hij het dopje zo op zijn broek om snel de sinasappel te eten.
Op de terugweg werd hij weer vervelend, het veranderen van richting heeft hem teveel opgewonden en daardoor moest hij natuurlijk weer in mijn veters en de riem hangen. Gelukkig was het al een tijd niet gebeurd dus kon ik het vrij neutraal aanpakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten