Vandaag komt Saar hier om te werken. Als zelfstandige is het soms fijn om niet altijd alleen te zitten en omdat zij dat ook heeft, willen we 1 dag per week samen zitten. Peer begroet haar netjes dus dat is al een hele stap.
In de middag lekker lunch mee naar het park en voor Peer een bal en muilkorf. Daar heeft hij wel 1,5 uur achteraan gerent. Wel heb ik hem verplicht laten rusten en drinken omdat hij zelfs met deze korf toch oververhit zou kunnen raken in het tempo waarin hij achter de bal aanrent.
In het park ook nog de vrouw met de stokoude spaniël tegen gekomen. Peer had alleen oog voor de bal gelukkig want toen ik verbaasd was over het feit dat het hondje nog steeds leefde of überhaupt nog kon lopen, antwoordde zijn baasje dat hij deze week ingeslapen zou worden en dat hij, sinds ze dat had besloten, weer heel happy aan het zijn was. Heel grappig om te zien dat een 18 jaar oude hond nog voorzichtig gekke bokkensprongen kan maken.
Tja, wanneer beslis je dat het leven van je hondje de moeite niet meer waard is……
Geen opmerkingen:
Een reactie posten