Vandaag komen mijn moeder en Mette naar Haarlem om nog even te kunnen oefenen met Peer zodat ze er iets relaxter tegen aankijkt als hij volgende week gaat logeren bij hen.
Omdat ik hen niet wil laten binnenkomen bij Peer waardoor hij weer over enthousiast raakt, ben ik ze gaan halen op het station. Omdat ik het zo fijn zou vinden als het goed gaat bij hen en zij ook verliefd kunnen worden op Peer, wil ik graag veel tijd investeren om het allemaal zorgvuldig aan te pakken.
Mette (6jaar) bleef keurig staan en riep Peer zoals ik haar had opgedragen.
Met muilkorf kon Mette hem vasthouden en wandelden we door de stad terug naar huis. Altijd grappig om te zien hoe mensen reageren op een hond met muilkorf in tegenstelling met een hond met muilkorf die door een 6 jarige wordt uitgelaten.
Mette deed het super goed. Peer ook. Met muilkorf trekt hij niet en hoefde ik mij ook geen zorgen te maken dat hij in een bui zou komen en hij zich op haar veters zou storten.
Thuis gekomen heb ik ze even alleen gelaten. Mette was aan het spelen met Peer en zijn bal die ze bijvulde met brokjes, en mijn moeder was zo lief om een koelkast schoon te maken.
We waren nog niet weg of Peer werd weer opgewonden. De tip van mijn moeder aan Mette om op bed te gaan zitten omdat Peer daar niet mag komen was natuurlijk een loze opmerking want met een grote sprong kwam Peer op het bed om met Mette te spelen. Hij greep haar in haar haren zoals hij ook bij ons doet als hij in een opgewonden speelse bui doet.
Nu is mijn moeder een oma in hart en nieren en de angst die er misschien wel een beetje zou kunnen zijn voor Peer, verdween als sneeuw voor de zon.
Kom niet aan haar kleinkinderen!
Met ferme hand heeft ze hem dus in zijn bench gedaan. Heel goed want vanaf nu is ze dus zeker zijn baas en zullen er niet veel problemen voor gaan komen. Het respect heeft ze nu zeker afgedwongen bij Peer.
Later in de middag nog met mijn beide ouders en Mette een grote wandeling gemaakt richting hondenveldje. Mette mocht Peer steeds vasthouden en dat deden ze beide super.
Bij het hondenveldje aangekomen waren er nogal was honden en binnen de kortste keren had Peer de meest onzekere tegen de grond gedwongen om hem te kunnen domineren. Zelfs toen ze alweer de hoek om waren wilde Peer er nog even graag achteraan.
Omdat Peer toch een korfje om had, maakte niemand zich druk en kon ik aan Mette goed uitleggen waarom Peer dit gedrag vertoond.
Bij de andere honden zag ik duidelijk verandering in zijn spel. Eindelijk vraagt hij andere honden om achter hem aan te rennen. Dit is spel. Om en om een beetje pakkertje spelen i.p.v. alle honden opjagen. Ook zie ik zijn onzekerheid bij andere honden duidelijk naar voren komen. Mijn rotjongetje van de groep is echt een bully door de zwakste te terroriseren maar voorzichtig te zijn bij de minder zwakkere honden.
Terug naar huis gelopen. Peer bijna de hele weg los en bijna thuis liep meneer dicht langs de rand van de sloot te paraderen.
Binnen een seconde maakte hij een misstap en viel in de sloot. Gelukkig was ik dichtbij en kon ik een drijfnatte Peer met wijd opengesperde oogjes de kant op vissen.
Thuisgekomen wilde ik hem samen met Mette afdrogen maar daar werd Peer weer zo opgewonden van dat ik het maar alleen heb gedaan.
Heerlijk droog bij de verwarming is hij de rest van de avond in een diepe slaap geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten