Vandaag voor het eerst zonder bench in de auto. Omdat Peer in de transporter voorin mag zitten, had ik hem vastgebonden aan zijn riem aan de deur. Zo kon hij wel draaien en lekker liggen, maar net niet op mijn schoot.
Wonder boven wonder ging het super goed. Ik was me dan ook erg bewust hoe ik mij voelde en dat reflecteerde op Peer.
In het bos aangekomen mocht hij zonder kap lopen. Omdat ik hem niet van plan was los te laten, zat ik er dus bovenop als hij aan zijn poot zou beginnen.
Zonder kap was Peer eerst wat onwennig. Opeens zoveel meer blikveld en andere honden waren ook niet meer bang van hem. Zo kan hij ook weer een beetje rustig wennen aan andere honden om aan te snuffelen.
Halverwege kreeg Peer weer een aanval. Na een zeer ferm optreden van mijn kant, ik was het ZAT, liep meneer de rest van de weg lekker naast mij zonder te trekken. He he, dit is zoals ik het hebben wil.
Thuis gekomen was er meteen een machtstrijd. Hij was blijkbaar niet van plan zijn puberhormonen in de ring te gooien. Dus na de zoveelste keer kauwen op de bloemen die ik expres op de grond had laten staan, ben ik tussen de bloemen en hem in gaan staan. Rechte rug, rustig en duidelijk het plaatje in mijn hoofd dat meneertje moest gaan liggen. Na wat schijnpogingen om uit te halen naar mij, gaf hij dit deel op en ging hij blaffend in protest. Toen hij erachter kwam dat ik niet reageerde maar dat het wel duidelijk was dat hij niet meer bij de bloemen mocht komen, gaf hij het zowaar op en ging liggen.
De rest van de avond was Peer de ideale hond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten