Peer is in een ondeugende bui. Grappig. Lekker lang gewandeld en geen een hond tegen gekomen die dicht bij het monster met toeterhoofd in de buurt durfde te komen. Jammer want Peer heeft er zo’n behoefte aan.
Daarna boodschappen met Peer in de auto. De auto zo geparkeerd dat hij genoeg te zien had. Met een volle boodschappentas kwam ik weer terug bij de auto zonder (extra) schade.
Thuis gekomen pikte Peer vliegensvlug mijn pet van mijn hoofd om als een gek door het huis te gaan rennen in de hoop dat ik achter hem aan zou komen.
Dit zijn de momenten die creatief opgelost moeten worden. Zorgen dat hij dit niet als spel gaat (in dit geval blijft) zien en hem een alternatief te geven voor zijn spel.
We gaan ons meer en meer concentreren op het spel. Wat mag wel, en wat mag niet. Redelijk moeilijk voor Peer maar we zien wel verbetering. Als hij opgewonden wordt, bijvoorbeeld als M thuiskomt van zijn werk, dan meteen zijn knuffel pakken om een trekspelletje te beginnen zodra hij tegen M op springt.
Dit spel regelmatig afbreken en weer opnieuw beginnen zodat hij weet dat jij bepaald wanneer het speeltijd is.
Eigenlijk ben ik geen fan van trekspelletjes met deze honden. Ik vind namelijk dat je ze niet moet versterken in hun kaakkracht. Maar hier is de beslissing bewust genomen om hem eerst te ‘leren’ spelen met zijn eigen speeltjes.
Ook de uitdaging van de bloemen aangegaan. Bloemen op de grond gezet. Wel in een stevige vaas en in een hoek zodat ze niet snel zullen vallen en hem er keer op keer op wijzen dat hij er niet aan mag knabbelen.
Tijdens het snijden van de bloemen ging het al verkeerd.
Peer blijkt niet van spinazieblad te houden maar wel van roosjes.
Omdat hij zoveel vreet, wil ik hem alles laten ruiken en als het mogelijk is, laten proeven. Dit zodat hij zorgvuldiger omgaat met wat hij door wil slikken.
Blijkbaar helpt het want hij stort zich niet meer meteen op alles wat ik hem aanbied.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten