Peer is de hele dag al super lief. Heeft momentjes dat hij zelf gaat spelen zonder geëntertaind te hoeven worden. Wel zit hij vaker voor het raam. Daar is tenminste veel te zien. Daaraan merk je dat geluid veel doet voor een hond. Bij een doof beestje is het veel meer op reuk en zicht.
Tijdens de wandeling waren er veel kinderen aan het voetballen. Peer wilde erg graag meedoen maar omdat hij vast zat aan de riem, werd de focus verlegd naar de handschoenen van M.
Het is ook moeilijk voor Peer omdat iedereen hem aanstaart door de kap en er veel mensen zijn die hem uitlachen. Ook veel mensen willen even een praatje maken, wat heeft hij, waarom zo’n grote kap, etc.. Maar ook mensen die langslopen en tegen hun wandelpartner zeggen wat er met Peer aan de hand is. Zo heb ik de volgende uitspraken al gehoord:
Kijk, zo kan hij niet bijten
Zie je, dat hondje is geopereerd aan zijn ogen, (?!)
Door die megafoon kan hij beter horen
Zouden er lichtjes in zitten
Kijk pap, een feestmasker (dit was nadat we er een gezichtje op hadden getekend)
Etc etc.
Ik glimlach dan en denk ondertussen mijn eigen gedachten.
Zijn wond gaat super goed op het moment. Af en toe gaat zijn korst er nog af maar die zit er snel weer op. Zijn badje is totaal geen probleem meer en omdat ik hem masseer als hij er in staat, gaat hij nu zelfs kwispelen als ik met zijn opzaterdaggekochteikeabakbadje aankom.
De avond was heerlijk. Peer is het meest blij als we allebei thuis zijn. Dan stort hij in en snurkt een eind weg met af en toe een blik van ik wil graag even knuffelen. Die knuffel krijgt hij dan ook want positief gedrag moet worden beloond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten