Er komt een moment dat we serieus moeten gaan nadenken of we hem wel kunnen houden. Verschrikkelijk voor hem als we hem zouden afstaan want dat doet zijn vertrouwen niet ten goede maar hoe zit het dan met ons eigen leven?!
Gelukkig hebben we nog even om hierover na te denken. We hebben onszelf immers 3 weken gegeven om een goede beslissing te kunnen maken bedenk ik me, terwijl ik een van mijn schoenen opeis. Opeis want uit zijn bek trekken is geen optie. Hierbij gebruik ik meteen een teken voor los. Een vuist makend voor zijn neus waarna ik mijn vingers open.
Toen M met hem een wandeling in de buurt van ons nieuwe huis aan het maken was, kwam hij erachter dat Peer graag bij iemand op schoot in auto’s zit.
De meneer die zijn auto aan het stofzuigen was, was gelukkig niet boos maar wel geschrokken. Het zal je gebeuren dat een hond als een razende je auto inspringt om bij je op schoot te komen zitten.
Ach, zo leren we de buren kennen.
Thuisgekomen ging Peer meteen lekker plassen. Dat moeten we dus veranderen. Omdat hij nog niet territoriaal plast, plast hij soms maar 1 keer tijdens een wandeling. Dan, na een uur lang lopen thuisgekomen, kan hij er weer lekker voor gaan zitten.
De regel om hem op vaste plekje te laten plassen voor en na de wandeling lijkt raar, maar werkt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten