Heerlijk gewandeld in de bossen rondom Haarlem. Helaas wel weer vastgezeten aan een franse bulldog. Deze zijn net zo hard als Peer en als dat eenmaal begint te spelen loopt het uit de hand. Voortaan nog eerder het spel stoppen dus.
Met beide honden niets aan de hand. De Franseman dacht dat hij terug moest vechten en Peer nog steeds vol in zijn spel zat, is voor beide eigenaren nooit leuk laat staan voor de beide honden.
Omdat er verder weinig honden in de buurt waren, mocht Peer nog even lekker rennen. Langzaamaan begint hij zich zekerder te voelen en dat houdt in dat hij steeds verder bij ons vandaan loopt. Dit keer zag hij ons aan de andere kant van de prikkelbosjes. Vol goede moed kwam hij naar ons toe maar halverwege besloot hij op te geven. Reddingsactie van onze kant werd op prijs gesteld.
Thuis gekomen gaat het steeds beter. Er zijn zelfs momenten dat hij ligt te slapen of gewoon naast de verwarming zich opwarmt.
Die avond aten we pizza. Gebrand op dat Peer niet in de buurt van de hete oven kon komen kwamen we erachter dat meneer dwars door de deur heen boort en toen hij snel een hapje van ons eten wilde nemen brandde hij zijn bekkie aan de ovenplaat.
Zielig voelde hij zich niet maar die blaar zal nog wel een tijdje op zijn lip blijven pronken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten