Wat leuk, een bosje rozen gekregen van een vreemde omdat ik zijn telefoon had gevonden. Terwijl ik de steeltjes aan het inkorten was zag ik dat ook die snel door het bekkie van Peer werden verorbert.
In de middag was Peer weer erg heen en weer aan het rennen in huis daarbij de brandende gaskachel meenemend en dus een rode vlek op zijn neus opgelopen. De vraag is, of hij ervan leert. De rest van de avond liep hij met een grote boog op de kachel heen.
Blijkbaar heeft hij er dus toch van geleerd. Jammer dat ik dat nog niet kan zeggen van het snoertje van de strijkbout die interessanter is dan de rest van de wereld. Gelukkig een vervelend ongeluk kunnen voorkomen dit keer. Ook ik begin het te leren J
Bij zijn avondwandeling was het hoge grasachtige riet weer een startschot om mij lijdend onderwerp van zijn spel te maken. Ik heb hem op zijn rug gelegd en gewacht tot hij weer een beetje bedaarde. Hij bedaarde snel omdat hij weer op iets aan het kauwen was. Ik gaf er niet teveel aandacht aan omdat ik in het donker op zoek was naar mijn bril die in het heetst van de strijd was afgevallen.
Peer had ‘m al gevonden….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten