Silke was vandaag voor het eerst en omdat Silke er
van houdt om op pad te gaan, heeft ze een belletje om. Dit om alle konijnen te
waarschuwen en het voor mij makkelijker te maken wetende waar ze is.
Na 2 seconden was ze ‘m gepeerd en liep ik langs het
hek waar ik haar voor het laatst had gezien. Daar ontdekte ik een groot gat in
het hek waarvandaag je uitkomt op een weggetje welke weer leidde tot de grote
weg. Met lood in mijn schoenen en oren gespitst op autorem geluid begon mijn
zoektocht naar Silke.
Gelukkig kwam ze na een paar minuten het landweggetje
weer op ver bij de weg vandaan. Vervolgens hoorde ik een dame haar hond in
paniek roepen. Deze mevrouw dacht dat ik met schapen in het gebied liep i.v.m.
het belletje van Silke.
Om meteen goed te beginnen met SIlke aangezien ik
geen zin heb om dagelijks hartverzakkingen te krijgen, gebruik ik haar
jachtinstinct in de voor mij goede richting.
Ik laat haar speuren naar mij!
Dus niet roepen en elke keer een andere route nemend
waardoor ze steeds achter kwam te lopen ipv voorop. Doordat ze haar neus moest
gebruiken om ons te vinden was ze meer bezig met het vinden van mij en de
andere honden dan op jacht te gaan. So far so good!
De hooligans Tukker en Peer waren helemaal onder de
indruk van de jaagdame en mak als schaapjes liepen ze achter haar aan. Niets
geen strijd meer over wie er voorop mocht lopen. Tot ze te ver ging, dan kwamen
ze snel terug naar mij om elkaar vervolgens weer op hun plek te wijzen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten